[45 a].1) Quaecunque ergo proposita fuerit functio rationalis fracta ea sequenti modo in partes resolvetur atque in formant simplicissimam transmutabitur. Quaerantur denominatoris N omnes factores simplices sive reales sive imaginarii; quorum qui sibi pares non habeant, seorsim tractentur et ex unoquoque per § 41 fractio partialis eruatur. Quodsi idem factor simplex bis vel pluries occurrat, ii coniunctim sumantur atque ex eorum producto, quod erit potestas formae (p – qz)n, quaerantur fractiones partiales convenientes per § 45. Hocque modo cum ex singulis factoribus simplicibus denominatoris erutae fuerint fractiones partiales, tum harum omnium aggregatum aequabitur functioni propositae nisi fuerit spuria; si enim fuerit spuria, pars integra insuper extrahi atque ad istas fractiones partiales inventas adiici debebit, quo prodeat valor functionis in forma simplicissima expressus. Perinde autem est, sive fractiones partiales ante extractionem partis integrae sive post quaerantur. Eaedem enim ex singulis denominatoris N factoribus prodeunt fractiones partiales, sive adhibeatur ipse numerator M sive idem quocunque denominatoris N multiplo vel auctus vel minutus; id quod régulas datas contemplanti facile patebit.
Quaeratur valor functionis
in forma simplicissima expressus.
Sumatur primum factor denominatoris solitarius 1 + z, qui dat == – 1; i'
erit
Hinc ad fractionem T-. – inveniendam erit
posito z = – 1 ideoque fit
l) In editione principe et huic et sequenti paragrapho per errorem numerus 46 datus est. A. K.
EXEMPLUM