.39. Si denominator funetionis fractae duos habeat factores inter se primos, tum ipsa functio fracta resolvetur in duas fractiones, quarum denominatores sint illis binis factoribus respective aequales.
Quanquam haec resolutio ad functiones fractas spurias aeque pertinet atque ad genuinas, tamen eam ad genuinas potissimum accommodabimus. Resoluto autem denominatore huiusmodi functionis fractae in duos factores inter se primos, ipsa functio resolvetur in duas alias functiones fractas genuinas, quarum denominatores sint illis binis factoribus respective aequales, haecque resolutio, siquidem fractiones sint genuinae, unico modo fieri potest; cuius rei veritas ex exemplo clarius quam per ratiocinium perspicietur. Sit ergo proposita haec functio fracta
cuius denominator 1 4/ cum sit aequalis huic producto
fractio proposita in duas fractiones resolvetur, quarum altérius denominator erit + 2z-{-2zz, altérius 1 – 2z- '2zz; ad quas inveniendas, quia sunt genuinae, statuantur numeratores illius = a + pz, huius == y + âz éritque per hypothesin
r 1 ev n 2 .rit.
addantur actu hae duae fractiones eritque summae numerator denominator
Cum ergo denominator aequalis sit denominatori fractionis propositae, numeratores quoque aequales reddi debent; quod ob tot litteras incognitas «, /?, y, à, quot sunt termini aequales efficiendi, utique fieri idque unico modo poterit nanciscimur scilicet has quatuor aequationes
Leonhardi EULIERI Opéra omnia Is Introductio in analysin infinitorum r