Rappel de votre demande:


Format de téléchargement: : Texte

Vues 61 à 61 sur 414

Nombre de pages: 1

Notice complète:

Titre : Leonhardi Euleri opera omnia. 1, Opera mathematica. Volumen VIII, Leonhardi Euleri introductio in analysin infinitorum. Tomus primus / ediderunt Adolf Krazer et Ferdinand Rudio

Auteur : Euler, Leonhard (1707-1783). Auteur du texte

Éditeur : B. G. Teubneri (Lipsae)

Date d'édition : 1922

Contributeur : Krazer, Adolf (1858-1926). Éditeur scientifique

Contributeur : Rudio, Ferdinand (1856-1929). Éditeur scientifique

Sujet : Mathématiques

Notice d'ensemble : http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb37341158h

Relation : Titre d'ensemble : Leonhardi Euleri opera omnia

Notice du catalogue : http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb372602892

Type : monographie imprimée

Langue : latin

Format : 1 vol. (392 p.) ; 29 cm

Format : Nombre total de vues : 414

Description : Contient une table des matières

Description : Ouvrages avant 1800

Droits : Consultable en ligne

Droits : Public domain

Identifiant : ark:/12148/bpt6k69587

Source : Bibliothèque nationale de France

Conservation numérique : Bibliothèque nationale de France

Date de mise en ligne : 15/10/2007

Le texte affiché peut comporter un certain nombre d'erreurs. En effet, le mode texte de ce document a été généré de façon automatique par un programme de reconnaissance optique de caractères (OCR). Le taux de reconnaissance estimé pour ce document est de 90%.


36. Functio intégra Z, in qua exponens maximae potestatis ipsius z est numerus, par 2n, vel duos habebit factores simpHces reales vel quatuor vel sex vel etc.

Ponamus ipsius Z constare factorum simplicium realium numerum imparem 2 m + 1; si ergo per horum omnium productum dividatur functio Z, quoti maxima potestas erit = /n-2m-1 eiusque ideo exponens numerus impar; habebit ergo functio Z praeterea unum certo factorem simplicem realem, ex quo numerus omnium factorum simplicium realium ad minimum erit = 2m + 2 ideoque par ac numerus factorum imaginariorum pariter par. Omnis ergo functionis integrae factores simplices imaginarii sunt numero pares, quemadmodum quidem iam ante 30] statuimus.

duas habet radices reales, alteram affirmativam, alteram negativam.

Si iam ponatur # = oo, fiet, uti supra vidimus, Z=oo atque, si ponatur ^==0, flet Z= A. Habebit ergo Z oo factorem realem z oo et Z-j-A factorem z 0; unde, cum 0 contineatur intra limites oo et +-4, sequitur Z-{-0 habere factorem simplicem realem z – c, ita ut c contineatur intra limites 0 et oo. Deinde, cum posito z = oo fiat Z*=oo ideoque Z oo factorem habeat oo et Z- A factorem z + 0, sequitur quoque Z +0 factorem simplicem realem habere z-d, ita ut d intra limites 0 et oo contineatur unde constat propositum. Ex his igitur perspicitur, si Z talis fuerit functio, qualis hic est descripta, aequationem Z=Q duas ad minimum habere debere radices reales, alteram affirmativam, alteram negativam. Sic aequatio haec

37. Si- in functione integra Z exponens maximae potestatis ipsius z fuerit numerus par atque terminus absolutus seu constans signo affectus, tum functio Z ad minimum duos habet factores simplices reales.

Functio ergo Z, de qua hic sermo est, huiusmodi formam habebit