unde patet k esse numerum finitum pendentem a valore basis a. Si enim alius numerus pro basi a statuatur, tum logarithmus eiusdem numeri 1 + Jcw ad priorem datam tenebit rationem, unde simul alius valor litterae h prodiret.
Quodsi ergo statuatur »==̃– et z denotet numerum quemcunque finitum, ob w numerum infinite parvum flet i numerus infinite magnus hincque m = 4-, ita ut sit co fractio denominatorem habens infinitum adeoque infinite parva, qualis est assumpta. Substituatur ergo loco œ eritque
quae aequatio erit vera, si pro i numerus infinite magnus substituatur. Tum vero est k numerus finitus ab a pendens, uti modo vidimus.