Rappel de votre demande:


Format de téléchargement: : Texte

Vues 16 à 16 sur 438

Nombre de pages: 1

Notice complète:

Titre : Oeuvres de messire Antoine Arnauld, docteur de la maison et société de Sorbonne. Tome 5

Auteur : Arnauld, Antoine (1612-1694). Auteur du texte

Auteur : Larrière, Noël de (173.-1802?). Auteur du texte

Éditeur : S. d'Arnay (Paris)

Date d'édition : 1775-1783

Contributeur : Du Pac de Bellegarde, Gabriel (1717-1789). Éditeur scientifique

Contributeur : Hautefage, Jean (1735-1816). Éditeur scientifique

Sujet : Théologie

Notice d'ensemble : http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb30029465n

Type : monographie imprimée

Langue : français

Format : 43 tomes en 38 vol. ; in-4

Description : Appartient à l’ensemble documentaire : GTextes1

Droits : Consultable en ligne

Droits : Public domain

Identifiant : ark:/12148/bpt6k5604359b

Source : Bibliothèque nationale de France, département Philosophie, histoire, sciences de l'homme, D-4877 (4)

Conservation numérique : Bibliothèque nationale de France

Date de mise en ligne : 28/09/2009

Le texte affiché peut comporter un certain nombre d'erreurs. En effet, le mode texte de ce document a été généré de façon automatique par un programme de reconnaissance optique de caractères (OCR). Le taux de reconnaissance estimé pour ce document est de 71%.


m R Ë C U E> E:XI -

Beâtifftmè PfttSr, ambitiofe quoâam obfequio flobis in hôc SamAitatemVeE, tram déniereri anlniUs'fult, ftd id demùm, quod intùs fefttirnus * ftrhperque fénfimiïs, quâfî publiôâ prbfeflione téftari. Novimus enim quidquid demùm ad fèducendos in E'cclefiae gremiiim, errantes, laboribus & feriptis privati Théo. îbgi ebnfér're vidéantut, iibn ipfis tamen, fed fupremis E'cclefiae paftoribus, hoc eft Epifcôpi's, ac pe&uliari jure Summo Pontifici, fub cujus aufpiciis cota Ecclefia militât, ipforiim laborcs laborumque fructum effe tribuendum. Non tertinî iili fiîô nomine Ecclfefiae doctrinam tuentur, fed Écclefiae, ejufque paf. torùm pàftorumque prsecipuè principis nomine, auctoritate, virtute : nec alio fe debént quàm inftrumentorum loco ccnfere, quibus Ecclefiae Redores ad aliquas ip'fi'uS Militâtes uti dignentur. Accefîit, quo magis deceret elaborati adversùs Hserëticbs Operis fronti Sanctitatis Veftrae nomen prsefigi, quôd fi quis ïmquàrii ad ipforum animos Ecclefise reconciliandos aptus & idoneus Pontifex fuit, eum fe in Sanctitate V'eftra haberc Catholici glorientur. Non enim apud ipfos modo apoftôHca véftra charitas ac manfuetudo celebratur ; fed alienifîirna's etiàm àb Ecclefia Ro'mana focietates populofque- pervafit, & ex illorunianimis pluri'mùm offenfionis illius alienatiônifque detraxit, quse illos potiffimùm tenet à Romana Sede divulfos. Plerifque eorum jam fingulari Sanctitatis Vef. trae benignitate perfuafum eft non fe in Romano Pontifice, fi quidem ad ejus communionem redire vellent, imperiofum dominum habituros, fed ainantif. lîinura pàtrcm, qui omnibus ad Ecclcfiaa uni ta te m afpirantibus charitatis fus fiiuim expandat, & reduces omnibus officiis beneficiifque profèqui paratus fit. Nihil acerbum, hihil durum iii Ecclefisc adminiftrationê ab eo reformidant, à quo fubditos populos tam> clementer & indulgentcr haberi vident, ut tota l'unie Ecclefiyc Romanse ditio, unius potiùs fùb optimo parente familise, quàm civilis fub principe ftatûs inftar haberè videatur. Miranfur modeftum in propinquos animiim, & in illos fol uni bénéficia tcmperantfcm. Mirantur effufam i'n pauperes, in segros, in pupilles ac viduas, liberalitatem, curam, charitatem, ad fublevandas miferorum 'jerumnas nullis laboribus fumptibufque parcentem ; atque hinc cogitatione prsccipiunt, quse fuâ causa facere Sanctitas Véftra vèllct, ut seternam ïpfis falutet'ïi donciliet, quoe tem'poralia fubditorumeommoda tanto ftudio , tanta largitatc procuret. Nec verô , Beatilfime Pater , virtutuni demùm Veftrarum fa'rftâ & admiratiôhe , 'fie in Sanctitatcm Veftram animati funt coûtus illij ab Ecclefia Romanâ luctuofo dudùm fchifmate diftrafli, fed veris etiam ntaximisque beneficiSs provocati. Noruïit enim pacem illam> quâ tota nunc Europa fruitur curis veftris , prbvidentisc deberi veftroe. No. runt veftri maxime rè've'fen't.iâ & •atiiorc p6't<ïiitinrimo Rfcgi victricia de manibus arma elfe detracta 5 eumque cui omnia ultrô cedebant , precibtis veftris, lacrymirque cefliffe ; atqtfe :ita -féliciter extinctum effe ferale illud bcllum , quod cunctos Europae prineipatus , non Catholicorum modo, fed etiam Proteftantuim jam jam colliuirum inter fé videbatur. Nec illud mediocris in fe nieriti loco putànt, quôd ad propulfandum ti Gretsc Métropoli Turcarum impetum , tôt Iàbores Sanctitas Veftra, tôt fumptus impendit. Non enim folis demùm Venetis ; folis Cntholicis immine't formidolofa illius tyran ni potentia, fed apertè iii omnium Chriftï nomen pro'fitentium'cxcïdium graffatur & tendit : atque adeô cùm Te illi t'ô'tîs v'irlbu's appdriit 'Sanctitas Veftra, commimts in Chriftiairos omnes, etiam Proteftantes, parentis vicem & partes obit. Sed liceat, Tîeatilfime Pater, illud fidenter apud ipfam proloqui, inter tôt egregia ipfius facta, nihil gratius omnibus îiccidïlfe , nihil majoribiis îaiidibus ferri, nullum féjunctis ab Ecclefia repetendse cathè-Wcsc ootnrûuriioiiis